Po deszczu

Po ostatnich upałach przyszedł w końcu nieco chłodniejszy dzień – akurat żeby założyć nowe dżinsy, z którymi bardzo się polubiłem.

Dżinsy to spodnie raczej na jesień i zimę, ale i w chłodniejszy letni dzień dadzą radę. Akurat przez całą noc i dobrą część dnia lało – dzięki czemu gdy po południu pojawiło się słońce, było przyjemnie rześko.

Do tej pory dość wiernie nosiłem Levisy 511 – o których wspomniałem nawet w podcaście, że znajdują się w moim top fajf ulubionych ciuchów. Niniejszym ustępują one miejsca modelowi 501 CT.

Levi’s 501 to najklasyczniejszy krój tej marki – z wysokim stanem i prostą nogawką. Literki CT oznaczają, że poniżej kolana ta nogawka jest zwężania (do 17cm), co powoduje, że nie wyglądają strasznie obszernie, a są szalenie wygodne dzięki wysokiemu stanowi i dodatkowemu materiałowi w udach i kolanach.

Znalazłem akurat egzemplarz w klasycznym granacie, który powinien nieźle zastąpić moją sfatygowaną już parę pięćset jedenastek.

Marynarka to mieszanka lnu i bawełny bez podszewki, w drobną brązowo-beżową pepitę.

Trochę denerwują mnie w niej dwa detale: łaty na łokciach i skórzana lamówka kieszonki biletowej. Fascynuje mnie ta skłonność projektantów do dodawania takich kompletnie zbędnych elementów, zwłaszcza jeśli połączone są z dość wysmakowanymi detalami, jak skrojona po delikatnym łuku kieszonka piersiowa. Nie zrozumiem i już.

Rozważam próbę samodzielnego rozprawienia się z tymi drobnymi pierdołami, teraz powinienem znaleźć na to parę chwil.

Do tego wszsytkiego poszetka ze ślicznym wzorem w przygaszonych kolorach – co pasuje mi do generalnego stonowania całego zestawu.

To stonowanie jest, jak może zauważyliście, ostatnio takim leitmotivem – zdecydowanie lepiej czuję się w ubraniach bez nadmiernej pstrokacizny, ewidentnie celowej koordynacji kolorystycznej w akcesoriach. Nie widzę potrzeby wkładania wysiłku w poprawianie czegoś, co działa całkiem dobrze.